Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι Δρόμοι της Ελιάς...

Βούβες Χανίων, 11/07/2008

Η διαδρομή που θα ακολουθήσουν οι 50 μοτοσυκλετιστές, που παρέλαβαν στην Πύλο τον Κότινο από την Ελιά των Βουβών, για να φτάσουν μέχρι το Πεκίνο.

http://www.olivetreeroute.gr/pekin/gr/voyage_gr.htm

Σχόλια

Ο χρήστης neoinileias είπε…
You have quite interesting blog...
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
Τhanks, you too....
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
γειά... είδα φως και μπήκα. Ενδιαφέρουσα σελίδα, ας την ξεφυλλίσω κι εγώ. Είδα τα βιβλία που προτείνεις , εκτός της Μ. Βαμβουνάκη (!!) που το έχω μελετήσει, δεν έχω διαβάσει καθόλου Εύα Ομηρόλη , καλή φαίνεται από τα οπισθόφυλλα των βιβλίων της. Τα έχεις διαβάσει? Θέλω την γνώμη σου. Μου αρέσουν κυρίως η Α.Παπαδάκη, Ρ.Κοντέα, Λ.Μαντά ,Ι.Καρυστιάνη κ.α Βασικά θέλω συναίσθημα στα βιβλία που διαβάζω.
Σου λείπει μια φωτο απ το νησί μου, ίσως σου στείλω κάποια στιγμή.
Ο χρήστης Φωτεινή S είπε…
Στέλλα,
μια και μίλησε για βιβλία η Αθηνά, να προτείνω: Η Αδελφότης των Στεναγμών, Νίκος Ντακάκης, εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, εκ Ρεθύμνου ο συγγραφέας. Συμμετοχή δική μου σε όλα τα στάδια εκτός από το χειρόγραφο. Από κει και κάτω σε όλα, δαχτυλογράφηση κλπ κλπ.
Ο πιο ασφαλής δρόμος για να το βρεις τελικά είναι τα e-βιβλιοπωλεία.
Νομίζω πως θα σ' αρέσει, γιατί διαδραματίζεται στην Κρήτη. Λεπτομέρειες στο blog http://iadelfotistwnstenagmwvn.blogspot.com/
Διαφήμιση; Το πονάω σαν δικό μου!
Πολλά φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
Φωτεινή θα το πάρω. Το είχα δει ήδη στο blog σου, από την παρουσίαση του αλλά ξέχασα μετά να σε ρωτήσω. Πολλά φιλιά και από μένα και να περάσεις όπως εσύ θες το Σαββατοκύριακο που έρχεται...

Αθηνά η Ομηρόλη είναι καταπληκτική. Αυτά τα βιβλία της αλλά και όσα δεις στο βιβλιοπωλείο δικά της, μην διστάσεις. Μ΄αρέσει και μένα η Αλκυόνη Παπαδάκη και Λένα Μαντά. Εμένα μ΄αρέσει τα βιβλία να έχουν πράγματα να πουν από τα μύχια της ψυχής των ανθρώπων. Δες τι θα προσθέσω στην ανάρτηση με τα βιβλία. Στα προτείνω ανεπιφύλακτα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

''Μαντινάδα είναι η κραυγή που αφήνει μια ψυχή αρρενωπή, αλλά εξαιρετικά ευαίσθητη: Η Κρητική Ψυχή. '' ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

΄Ο,τι γραφτεί μες την ψυχή, καλό - κακό, δε σβήνει και έχει το χέρι του γραφιά, για πάντα, την ευθύνη... Μήτσος Σταυρακάκης Βάλε νερό στ΄τσι χούφτες σου κι όσο θα δεις να μείνει είναι οι χαρές που αλάργω σου εδά η ζωή μου δίνει. Ποτέ μην πάρεις δανεικά φτερά για να πετάξεις, με τα δικά σου να πετάς κι όποτε, κι όπου φτασεις... Αν βρω τ΄αθάνατο νερό δεν πίνω κι ας πεθάνω άμα δε βρεις να πιεις και συ ήντα θα ζω να κάνω... Στην αγκαλιά μου έζησες το κάθε όνειρο σου και ΄καμα ένα και πονώ που το κρατείς δικό σου... Πάντοτε σβήνει ένα κερί στον άνεμο αφημένο κι ευθύνη έχει απού ΄πρεπε να το κρατά αναμμένο... Φτερούγες κάνει η σκέψη μου κι απάνω σου τσ΄απλώνει, να σου σκεπάζει το κορμί, φως μου, να μην κρυώνει... Σπόρους του γιασεμιού θα βρω στη σκέψη να φυτέψω, να κάμω γλάστρα την καρδιά λουλούδι να σου μπέψω. Αφού δεν είναι δυνατό κοντά σου να σιμώσω, ενός ονείρου θα΄κλουθώ, να΄ρθω να σ΄αναταμώσω. Ήθελα να΄μαι θάλασσα και συ από πάνω

Στίχοι ποιημάτων - τραγουδιών

Πάτησα την πέτρα που πάτησες Κάθισα στην πέτρα που κάθησες Ήπια νερό από την πηγή που ήπιες Κι όμως δε σε χόρτασα Στη δυστυχία ευτυχής Στη λάμψη της σελήνης τ΄απόβραδο έσβηνε το φως στην καινούρια μέρα που κανείς δεν ξέρει τι θα μας φέρει. Ποιος άραγε μπορεί να μας το πει αυτό; Γι΄αυτό προς τα πίσω ποτέ μην κοιτάζεις, ό,τι έγινε λέγε έχει καλώς, κοίταζε μπροστά και προχώρα και μέχρι αύριο έχει ο Θεός. Εξάλλου, τίποτα συ δεν μπορείς ν΄αλλάξεις. Κάποιος άλλος τα κανονίζει όλ΄αυτά. Σου γράφει, σου σβήνει, σου τα δίνει όλα ή τα πάντα σου παίρνει σε λίγα λεπτά. Γι΄αυτό μην ψάχνεις να βρεις εξηγήσεις, δεν υπάρχει εδώ λογική. Μόνο πρέπει να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σ΄αυτήν την πλάση, υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, που πιο δυστυχείς από σένα είναι κι αν τους γνωρίσεις, τρομάζεις. Και τότε "Μες στη Δυστυχία σου αισθάνεσαι Ευτυχής". Περιέχονται στο βιβλίο ποιημάτων ΄΄Η Σιωπή του Λόγου΄΄ του Βαγγέλη Κιαγιαδάκη (Φτερόλακα). Ρέθυμνο, 2004. Πέτρα ο Λόγος Πολλές φορές σκληρός σαν πέτρα, ανελέ

Καλήν εσπέραν άρχοντες...

«Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη θείαν γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας. Χριστός γεννιέται σήμερον εν Βηθλεέμ την πόλη, Οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρετ’ η φύσις όλη, Κυρά καμαροτράχηλη και φεγγαρομαγούλα Απού τον έχεις τον υγιό, τον μοσχοκανακάρη. Λούζεις τον και χτενίζεις τον και στο σκολειό τον πέμπεις Κι ο δάσκαλος τον έδειρε μ’ ένα χρυσό βεργάλι Και η κυρά δασκάλισσα με το μαργαριτάρι. Είπαμε δα για την κερά, ας πούμε για τη Βάγια. Άψε Βαγίτσα το κερί, άψε και το λυχνάρι Και κάτσε και ντουχιούντηζε ήντα θα μας εβγάλεις Γι απάκι, για λουκάνικο, για χοιρινό κομμάτι Κι από τον πύρο του βουτσού να πιούμε μια γιομάτη Κι από την μαύρη όρνιθα κανένα αυγουλάκι Κι από το πιθαράκι σου ένα κουρούπι λάδι Κι αν είναι κι απο πλιάτερο, βαστούμε και τ’ ασκάκι Φέρε πανιέρι κάστανα, πανιέρι λεπτοκάρυα Και φέρε και γλυκό κρασί να πιούν τα παλληκάρια Κι αν είναι με το θέλημα, άσπρη μου περιστέρα, Ανοίξετε την πόρτα σας, να πούμε καλησπέρα Κι ακόμα δεν τον